Sensiz Asla
Bir zamanlar, büyük bir şehirde yaşayan Kerem ve Kaan adında iki kardeş vardı. Kerem, Kaan’ın abisiydi ve aralarında yalnızca üç yaş fark vardı. Ama bu küçük yaş farkına rağmen, Kerem her zaman küçük kardeşini korur, onun her durumda yanında olurdu. Çünkü onun için kardeş sevgisi, her şeyden önemliydi. Ne olursa olsun, Kaan’ı asla yalnız bırakmazdı.
Kaan, Kerem’e hayrandı. O nereye gitse peşinden gider, onun gibi olmak isterdi. Kerem futbol oynarken topu o da sürmeye çalışır, Kerem kitap okurken o da yanına oturur, Kerem ders çalışırken defterini açıp bir şeyler karalamaya başlardı. Kerem için bazen yorucu olsa da, kardeşini asla geri çevirmezdi.
Ancak bazı günler, Kaan için her şey zor oluyordu. Ve o günlerde Kerem, her zamanki gibi onun yanında oluyordu.
Okuldaki Zor Günler
Kaan, ilkokula başladığında çok heyecanlıydı. Ama bir süre sonra okulda zorlanmaya başladı. Özellikle matematik dersinde pek başarılı değildi. Öğretmeni tahtaya çağırdığında utanıyor, yanlış yapmaktan korkuyordu.
Bir gün, öğretmeni onu tahtaya çağırdı. Basit bir toplama işlemi yapması gerekiyordu ama heyecandan rakamları karıştırdı. Sınıftaki birkaç çocuk hafifçe gülmeye başladı. Kaan’ın yanakları kıpkırmızı oldu, gözleri doldu.
Kerem bunu fark etti. Öğle arasında Kaan’ın yanına oturdu ve sessizce sordu:
“Biliyor musun, ben de eskiden matematikte çok zorlanıyordum.”
Kaan şaşkınlıkla abisine baktı. “Gerçekten mi?”
Kerem gülümsedi. “Evet! Ama bolca pratik yaptım ve zamanla daha iyi oldum. Sana yardım etmek isterim.”
O günden sonra Kerem, her akşam Kaan’a matematik çalıştırmaya başladı. Küçük oyunlar buluyor, eğlenceli yöntemler anlatıyordu. Ve zamanla, Kaan’ın korkusu azaldı. Artık matematik dersinde tahtaya kalkmaktan korkmuyordu.
Kardeşini Korumak
Bir gün, Kaan okuldan biraz üzgün geldi. Kerem hemen fark etti. “Neyin var?” diye sordu.
Kaan başını eğdi. “Bugün arkadaşlarımla tartıştım. Bana biraz sert davrandılar.”
Kerem kaşlarını çattı. “Sana kötü mü davrandılar?”
Kaan başını salladı. “Evet ama belki benim suçumdur.”
Kerem ona sıkıca sarıldı. “Hayır, kardeşim. Kimse sana kötü davranamaz. Eğer bir sorun olursa, ben her zaman yanındayım. Ama bazen insan yanlış anlaşılabilir. Yarın onlarla konuşmaya ne dersin?”
Ertesi gün, Kerem küçük kardeşine destek oldu ve Kaan, arkadaşlarıyla barıştı. Ama en önemlisi, Kaan artık biliyordu ki ne olursa olsun abisi onu koruyacaktı.
Anne-Babaya Karşı Kardeşini Korumak
Bir gün Kaan, annesinin vazosunu yanlışlıkla kırdı. Çok korktu! Anneleri eve gelmeden önce ne yapacağını bilemedi.
Kerem hemen geldi ve olayı öğrendi. “Tamam, paniğe gerek yok. Öncelikle suçunu kabul etmelisin.”
Kaan üzgün bir şekilde başını salladı. “Ama annem çok kızar mı?”
Kerem gülümsedi. “Belki biraz ama önemli olan dürüst olmaktır. Hem sana destek olacağım.”
Annesi eve geldiğinde Kaan hemen itiraf etti. Ama Kerem de hemen araya girip onu savundu.
“Anne, Kaan bunu bilerek yapmadı. Çok üzgün. Eğer ceza vereceksen, biz beraber alırız.”
Anneleri, çocuklarının birbirine olan sevgisini görünce yumuşadı. “Önemli olan hatalarımızdan ders çıkarmak. Ama birlikte olduğunuz sürece her şeyi çözebilirsiniz.” dedi.**
Kaan, abisine minnetle baktı. “Sensiz asla, abi.” dedi.
Bu Sefer Yardıma İhtiyacı Olan Kerem’di
Günler geçti ve her zaman Kaan’a yardım eden Kerem’in bir gün kendisi zor durumda kaldı.
Beden eğitimi dersinde bir maç sırasında yanlışlıkla bileğini burktu. Acıdan yüzü buruştu ve yere oturdu. Öğretmen hemen yardım etti ama Kerem’in yürüyemeyeceği belliydi.
Tam o anda, Kaan hızla abisinin yanına koştu. “Abi! İyi misin?” diye sordu endişeyle.
Kerem acıyla başını salladı. “Sanırım bileğim burkuldu.”
Öğretmen, “Onu hastaneye götürmeliyiz.” dedi.
Kaan hemen annesini ve babasını aradı. Ama bununla kalmadı. Abisinin yanında durdu, ona destek oldu ve elini hiç bırakmadı. Tıpkı abisinin her zaman yaptığı gibi, şimdi Kaan abisini koruyordu.
Kerem birkaç hafta boyunca koltuk değnekleriyle yürümek zorunda kaldı. Bu süre boyunca Kaan ona yardım etti, çantasını taşıdı, su getirdi, hatta ödevlerinde destek oldu.
Bir gün Kerem, Kaan’a minnetle baktı ve gülümsedi. “Sen harika bir kardeşsin.” dedi.
Kaan başını eğip gülümsedi. “Sensiz asla abi. Sen benim kahramanımsın.”
Kerem gözlerini kırptı. “Hayır, Kaan. Artık sen de benim kahramanımsın.”
Ve o günden sonra, iki kardeş her zaman birbirine destek oldu. Çünkü aile olmak, en zor anlarda bile birbirinin yanında durmak demekti.
SON
